Kangur to wyjątkowy ssak roślinożerny. Zwierzęta te żyją tylko w Australii, której są. Stanowią też bardzo ważne ogniwo w łańcuchu pokarmowym australijskiej flory i fauny, przez co nazywane są „sanitariuszami ziemi”.
Kangury to torbacze ssaków Australii. Żywią się roślinami, bulwami, nasionami i niektórymi rodzajami grzybów.
Pojęcie „sanitariuszy ziemi” wiąże się z biosferą - rodzajem powłoki naszej planety, która zawiera cały zestaw żywych organizmów, które są w ciągłej wymianie i pełnią destrukcyjną funkcję. Kangury uwalniają powierzchnię Ziemi od roślin i zwłok zwierząt, które gdyby nie istniały w naturze konsumentów, pokryłyby glebę wielometrową warstwą.
Ponadto, tworząc łańcuch pokarmowy, organizmy jednego ogniwa zjadają organizmy poprzedniego, a tym samym realizują łańcuchowy transfer energii, który jest podstawą cyklu substancji w przyrodzie.
Łącznie występuje 56 gatunków kangurów. Najmniejsze z nich to szczury kangury. Żyją w zaroślach traw i żywią się nasionami, grzybami i bulwami roślinnymi. A największym gatunkiem są gigantyczne kangury, w tym szare i czerwone. Jako pokarm dla nich służą lucerna, koniczyna, kwitnące rośliny strączkowe, jeżozwierz, w diecie kangurów znajdują się również drobne rośliny bogate w sole.
Naukowcy nie zorientowali się jeszcze, dlaczego ssaki torbacze jedzą niektóre rodzaje roślin, a innych nie dotykają.
Jako ważne ogniwo w łańcuchu pokarmowym tropikalnego ekosystemu Australii, same roślinożerne kangury służą jako pokarm dla drapieżników lub konsumentów drugiego rzędu: psów dingo i pytonów ametystowych; małe kangury są zabijane przez importowane zwierzęta, takie jak lisy i koty domowe.
Obecnie około 20 gatunków kangurów znajduje się na etapie wymarcia i jest wymienionych w „Czerwonej Księdze”. Naukowcy biją na alarm, bo polując na dzikie kangury roślinożerne, ludzie nie są w stanie utrzymać niezbędnej naturalnej równowagi między gatunkami zwierząt i roślin. W ten sposób zakłócone zostaje funkcjonowanie całego łańcucha pokarmowego australijskiej flory i fauny.
