Kwestia sensu życia i celu ziemskiej egzystencji niepokoi ludzkość od niepamiętnych czasów. Dlaczego człowiek żyje na ziemi? Jaki jest jego cel? A czy w ogóle istnieje? Odpowiedzi na te pytania ludzie szukają w filozofii, sztuce, literaturze i religii. Ale czy istnieje jedna poprawna odpowiedź?
Jaki jest sens twojego życia?
Prawdopodobnie osoba nie od razu pomyślała o sensie życia. Dla przedstawicieli prymitywnego społeczeństwa, żyjących w trudnych warunkach i zmuszanych co godzinę do konfrontacji z niebezpieczeństwami, pokonywania trudności i trudów, sensem życia było biologiczne przetrwanie. Aby to zrobić, trzeba było zapewnić sobie i ich bliskim żywność, wygodny dom i ciepłą odzież.
Codzienne życie przodków współczesnego człowieka toczyło się w pracach i troskach. Ale ile się zmieniło od tego czasu? Ludzkość otrzymała do swojej dyspozycji technologię o imponujących możliwościach. Dziś nie ma potrzeby spędzać dni w lesie w poszukiwaniu zwierzyny. A jednak większość ludzi zajmuje się teraz tylko zdobywaniem chleba powszedniego. Praca zarobkowa, prace domowe, prace domowe zajmują prawie cały czas. Gdzie jest myśleć o sensie życia.
Ale od czasu do czasu niektórzy ludzie wciąż mają pytanie o cel ich istnienia. Czy naprawdę życie oddano tylko po to, by osiągnąć wysoki status społeczny, by utrzymać się finansowo i utrzymać rodzinę? A może są inne cele, których nie widać w codziennym pośpiechu? Człowiek szczególnie dotkliwie odczuwa potrzebę szukania odpowiedzi na takie pytania w przełomowych i krytycznych momentach swojego życia.
W poszukiwaniu sensu: jest za wcześnie, by się skończyć
Dzięki temu każdy znajduje własne odpowiedzi na pytania dotyczące swojego celu. Niektórzy, w poszukiwaniu żywotnego sensu i celu ziemskiej egzystencji, przychodzą do Boga. Myśl, że poza światem materialnym istnieje najwyższa istota, która cię kocha, docenia i gwarantuje zbawienie duszy, przynosi pokój życiu człowieka.
Zanurzenie w religii pomaga zachować poczucie życia w obliczu nieustannego stresu i presji okoliczności. Ale czy osiągnięcie jedności z Bogiem może być prawdziwym celem życia?
Istnieją inne sposoby samorealizacji. Rzeczywiście, po co szukać Stwórcy poza sobą, skoro można stać się sobą? A potem ludzie pogrążają się w kreatywności. Za tym kryje się często niejasne pragnienie zrealizowania swojego wewnętrznego potencjału, ujawnienia swoich zdolności i talentów, zadeklarowania światu swojej indywidualności. Kreatywność jako cel w życiu zwiększa długowieczność fizyczną i psychiczną, wnosi radość do codziennego życia i nadaje mu prawdziwy sens. Jednocześnie często nie ma znaczenia, w jakim obszarze i na jakim poziomie dana osoba tworzy.
W pewnym momencie twórcza osoba zaczyna zdawać sobie sprawę, że jej przeznaczenie jest nierozerwalnie związane z przyszłością ludzkości. A potem wszystkie codzienne obowiązki, codzienne zmartwienia i interesy materialne schodzą na dalszy plan.
Człowiek zaczyna celowo poszukiwać tego obszaru zastosowania swoich talentów, co pozwoli odnaleźć siebie i stać się jak najbardziej użytecznym dla przyszłych pokoleń.
Heinrich Saulovich Altszuller, jeden z twórców naukowej teorii twórczości, był szczerze przekonany, że tylko godny cel może nadać życiu człowieka prawdziwy sens. Musi spełniać kilka wymagań: być nowy, konkretny, znaczący i mieć użyteczność społeczną („Jak zostać geniuszem. Strategia życiowa osobowości twórczej”, GS Altszuller, IM Vertkin, 1994).
Życie ludzkie na ziemi byłoby jednostronne i ułomne, gdyby nie było miejsca na przyjaźń, miłość, ekscytujące przygody i sukces społeczny. Oczywiście stosunek do twórczego życia w żaden sposób nie anuluje prostych radości ziemskiego życia. A jednak kreatywność jest jednym z najpotężniejszych sposobów na znalezienie celu i położenie kresu pytaniu, dlaczego człowiek żyje na ziemi. Punkt, który może zamienić się w elipsę, która prowadzi do wieczności.
