Wiele narodów ma różne wierzenia związane z kometami. W starożytności pojawienie się komety uważano za zły znak. Wynika to z faktu, że ludzie kierowali się głównie pozycją gwiazd, a pojawienie się nieznanej gwiazdy mogło stać się przeszkodą. Widok komety również wywoływał strach i niepokój. Może wyglądać jak miecz lub szabla.
Niezbędny
- - teleskop o dużej aperturze;
- - lornetki;
- - mapa gwiaździstego nieba.
Instrukcje
Krok 1
Na początku cyklu obserwacji kometa jest małą, zamgloną plamką niewidoczną gołym okiem. Aby to zauważyć, musisz znać współrzędne. Można je znaleźć w literaturze astronomicznej. Miejsca astronomiczne zwykle ogłaszają to, ponieważ przybycie jakiejkolwiek komety jest ważnym wydarzeniem. Pamiętaj, że kometa porusza się dość szybko. Aby to zobaczyć, weź teleskop o dużej aperturze. Do obserwacji komet nie jest wymagane duże powiększenie.
Krok 2
W miarę zbliżania się do Ziemi widoczny rozmiar komety rośnie. Przychodzi moment, kiedy staje się widoczna jej głowa, która składa się z dwóch widocznych części. W środku zobaczysz rdzeń. Jest jasny i lśniący. Rdzeń otoczony jest mętną, zamgloną, białawą skorupą. To się nazywa śpiączka.
Krok 3
Gdy kometa zbliża się do Słońca, jej koma rozszerza się i rozciąga. Nadchodzi moment, w którym kometę można zobaczyć przez lornetkę, a czasem nawet gołym okiem. Na tym może się skończyć zmiana kształtu komety.
Krok 4
Duże komety, które zbliżą się wystarczająco blisko Słońca, mogą rozwinąć warkocz. Składa się z par i gazów, które rdzeń traci podczas ruchu pod wpływem ciepła i promieniowania słonecznego. Może być kilka ogonów o różnych kształtach.
Krok 5
Istnieje klasyfikacja warkoczy kometarnych. Warkocze pierwszego typu skierowane są od głowy komety w kierunku Słońca. Są proste i długie. Ogony drugiego typu są bardzo zakrzywione, podczas gdy ogony trzeciego są krótkie i proste. Są też nienormalne ogony, które mogą mieć bardzo pretensjonalny wygląd. Kształt ogona zależy od składu chemicznego gazów i wielkości cząstek pyłu wyrzucanych z jądra, gdy jest ono ogrzewane przez Słońce. Jest pod wpływem grawitacji słonecznej i wiatru słonecznego. Dlatego ogony są bardzo lotne.
Krok 6
Zbliżając się do Słońca jak najbliżej, kometa osiąga swój największy rozmiar. Widać go gołym okiem i to nie tylko w nocy, ale nawet w dzień.
Krok 7
Jeśli spojrzysz na głowę dużej komety przez lornetkę lub teleskop, czasami możesz zobaczyć cienkie strumienie świetlistej materii, które są wyrzucane z głowy. Nazywane są „odrzutowcami”. To rzadkie zjawisko.
Krok 8
Kometa może być kolorowana. Najczęściej spotykane komety są niebieskawe, żółtawe lub niebiesko-zielone. Pojawienie się koloru jest spowodowane luminescencją gazów, które odparowują z jądra i są jonizowane przez promieniowanie słoneczne.
Krok 9
Gdy kometa oddala się od Słońca, jej warkocz stopniowo rozprasza się w przestrzeni, a jasność maleje. W końcu kometa staje się niemożliwa do zaobserwowania.
