Porcelana to rodzaj ceramiki, która z czasem nie traci swojego piękna. Przy ostrożnym obchodzeniu się może służyć i cieszyć oko na zawsze. Istnieją różne rodzaje porcelany, różniące się składem i sposobem wykonania.
Słowo „porcelana” jako określenie obejmuje wszystkie naczynia ceramiczne, zarówno białe, jak i półprzezroczyste. Chińczycy wprowadzili świat do Chin. Nawiasem mówiąc, zrobili nie tylko naczynia z porcelany, ale także ławki, altany, instrumenty muzyczne itp.
Rodzaje porcelany i cechy jej wytwarzania
Całą istniejącą dziś porcelanę można podzielić na trzy grupy: europejska porcelana twarda; porcelana miękka lub półporcelana i porcelana orientalna. Ceramika wschodnia i europejska wytwarzana jest na bazie kaolinu, w skład którego wchodzi glina i skaleń. Do produkcji porcelany europejskiej wymagana jest większa ilość kaolinu niż do produkcji orientalnej, poza tym procedura wypalania odbywa się w wyższej temperaturze. Daje to produktowi końcowemu większą przejrzystość, ale jest też wada - brak wszystkich kolorów z wyjątkiem niebieskiego. Dlatego porcelana europejska jest malowana na glazurę, a porcelana orientalna do malowania pod glazurą.
Ze względu na swoją strukturę porcelana może być twarda lub miękka. Ciało stałe to ponad połowa kaolinu i jedna czwarta kwarcu. Resztę zajmuje skaleń. Porcelana kostna jest rodzajem twardej porcelany i składa się w 50% z popiołu kostnego. Wyróżnia się wyjątkową bielą, cienkością i przeziernością. Miękka porcelana jest bardziej zróżnicowana pod względem składu chemicznego i wymaga łagodniejszej obróbki cieplnej. Topliwa glazura, która wygląda jak chińska porcelana, pozwala na grubsze pisanie i znacznie łagodniejsze tony.
Technologia produkcji
Przygotowaną mieszankę składającą się z gliny, kwarcu, kaolinu i innych materiałów wlewa się do specjalnych form gipsowych, wydrążonych wewnątrz. Ponieważ woda zawarta w roztworze gromadzi się w gipsie, zewnętrzna warstwa obrabianego przedmiotu twardnieje. Im więcej to kosztuje, tym większa jest grubość ścianki. Zbędny roztwór jest spuszczany, a obrabiany przedmiot przygotowywany do malowania lub do dalszego wypalania - polerowany, gratowany itp. Złożone rzeczy składają się z kilku części.
Jeśli farby są nakładane na nieobrabianą porcelanę, pokrytą przezroczystym szkliwem i umieszczane w piecu do wypalania w temperaturze 1350 ° C, ta metoda malowania nazywana jest malowaniem podszkliwnym. Podczas wypalania farba wtapia się w szkliwo i umożliwia uzyskanie błyszczącego produktu o ulepszonych właściwościach oraz wskaźnikach wytrzymałości i odporności na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne. Malowanie overglaze ma bogatszą paletę barw. Do wypalania takich produktów wystarcza temperatura 780-850 ° C.
Porcelana kostna jest wypalana w niższej temperaturze niż twarda. Do malowania nakładką stosuje się kompozycje na bazie terpentyny gumowej i oleju terpentynowego. Farbę podszkliwną rozcieńcza się wodą i cukrem z dodatkiem niewielkiej ilości gliceryny.
