Wielu, którzy uczyli się angielskiego w szkole pamięta, że dni tygodnia zaczynały się w niedzielę. Może wtedy wydawało się, że tak jest łatwiej uczyć, ale w rzeczywistości jest na to historyczne wytłumaczenie.
Dni tygodnia w języku angielskim
W krajach anglojęzycznych, podobnie jak w prawie wszystkich innych, przyjmuje się siedmiodniowy tydzień: poniedziałek - poniedziałek, wtorek - wtorek, środa - środa, czwartek - czwartek, piątek - piątek, sobota - sobota, niedziela - niedziela.
Jest kilka sposobów, dzięki którym łatwiej je zapamiętać. Na przykład przypisz liczby do dni zarówno w języku rosyjskim, jak i angielskim. Oznaczmy poniedziałek jako mono - pierwszy, pojedynczy, wtorek - dwa - dwa lub drugi, piątek - pięć - piąty, sobota - sześć - szósty, niedziela - siedem - siódmy. Natomiast na środę i czwartek nie da się przez tygodnie wybrać liczb, które będą zgodne z tymi dniami. I pamiętaj, że tydzień w niektórych anglojęzycznych krajach zaczyna się w niedzielę, więc powstaje zamieszanie, ponieważ poniedziałek nie jest pierwszym dniem tygodnia. Możesz również użyć analogicznych słów, ale ponieważ każdy ma swoje skojarzenia, nie ma uniwersalnych metod.
I pamiętasz, skąd wzięły się nazwy dni tygodnia w języku angielskim. W tej chwili oficjalna wersja to pochodzenie od nazw planet. Wcześniej czas mierzono na podstawie położenia ciał niebieskich, a jedną z jednostek czasu był miesiąc księżycowy, który trwa około 29 dni i obejmuje cztery fazy po około 7 dni każda. W tym czasie znanych było siedem planet, które otrzymały imiona od czczonych bogów. W kulturze angielskiej pod wpływem Rzymian powstały następujące nazwy: Poniedziałek - Księżyc - "księżyc", Wtorek - Tiu - "Tiu", Środa - Woden - "Jeden", Czwartek - Thor - "Thor", Piątek - Freya - "Freya", sobota - Saturn - "Saturn", niedziela - słońce - "Słońce".
Dlaczego tydzień zaczyna się od zmartwychwstania?
W rzeczywistości nie dotyczy to tylko Anglii. Oprócz Brytyjczyków, Amerykanie, Kanadyjczycy i mieszkańcy kilku innych krajów zaczynają tydzień od niedzieli.
Wszystko zaczęło się od religii i tradycji żydowskich. Według Biblii stworzenie świata zajęło Bogu sześć dni. Siódmego dnia Stwórca odpoczął. W miarę rozwoju chrześcijaństwa pierwszy dzień tygodnia stał się także dniem odpoczynku. W 321 r. cesarz rzymski Konstantyn nakazał, aby niedziela była pierwszym dniem tygodnia i nabożeństwa.
Później tradycje zostały podzielone. Wiele krajów europejskich nie podzieliło weekendu i zaczęło traktować poniedziałek jako początek tygodnia. Ameryka Północna opuściła stare rachuby.
Co ciekawe, w tej chwili w Wielkiej Brytanii nie ma jednoznacznej decyzji o cięciu. Istnieje stara tradycja, według której niedziela jest umieszczana w kalendarzach na początku tygodnia, ale w życiu codziennym to poniedziałek jest uważany za pierwszy dzień tygodnia, a sobota i niedziela to weekend, czyli koniec tygodnia. tydzień.
