Zespół pałacowo-parkowy w Caricynie jest największym zabytkiem kultury XVIII wieku. Zaprojektował go wybitny rosyjski architekt Wasilij Bażenow w tzw. stylu pseudogotyckim. Jednak długoletnia praca Bazhenova przekształciła się dla niego w prawdziwy dramat życia.
Instrukcje
Krok 1
Obszar, na którym później zbudowano majątek carycyński, zyskał sławę od końca XVI wieku. W tym czasie istniała wieś Bogorodskoje, która należała do królowej Iriny Godunowej. W czasie Kłopotów wieś została zniszczona, na jej miejscu powstało nieużytki, które nazwano Czarnym Błotem.
Krok 2
W 1712 r. właścicielem pustkowia został Dmitrij Kantemir, na którego polecenie zbudowano tam jednokopułową kamienną świątynię i fantazyjny drewniany pałac w stylu chińskim, otoczony regularnym parkiem. W 1755 r. Katarzyna II, zafascynowana pięknem majątku, kupiła go od syna byłego właściciela Siergieja Dmitriewicza Kantemira. Wkrótce otrzymał nową nazwę - Carycyno.
Krok 3
W tym samym roku cesarzowa zleciła nadwornemu architektowi Wasilijowi Bażenowowi wybudowanie dla niej rezydencji w Caricynie. Katarzyna życzyła sobie, aby pałac był wykonany w „stylu gotyckim” i otoczony parkiem krajobrazowym.
Krok 4
Bazhenov entuzjastycznie zabrał się do pracy nad projektem. W latach 1775-1785 zbudowano Wielki Pałac, „Dom Chleba” (budynek kuchni), bramy figurowe (winogronowe) i inne budowle. Głównymi materiałami budowlanymi były czerwona cegła i biały kamień, tradycyjne dla rosyjskiej architektury XVII wieku. Zespół carycyński różnił się od większości ówczesnych osiedli gotyckimi formami architektury, przede wszystkim ostrołukowymi łukami i skomplikowanymi otworami okiennymi. Bazhenov uważał architekturę starożytnej Rosji za rodzaj gotyku, dlatego w jego budynkach można zobaczyć elementy charakterystyczne dla moskiewskiego Kremla. Na przykład tak zwane „jaskółcze ogony” - rozszczepione zęby u góry.
Krok 5
Charakterystyczną cechą projektu Bazhenova był brak głównego pałacu jako jednej konstrukcji. Dzielił się na 3 niezależne budynki: centralny (Wielki Pałac) i 2 boczne, w których mieściły się komnaty osobiste cesarzowej i następcy tronu. Decyzja ta była podyktowana ideą zachowania naturalnego krajobrazu i połączenia krajobrazu z architekturą.
Krok 6
3 czerwca 1785 r. Katarzyna II odwiedziła majątek carycyński. Wielki Pałac wydawał się jej zbyt ponury, jego wnętrze – ciemne i ciasne. „To nie pałac, ale więzienie!” - zawołała ze złością cesarzowa i natychmiast opuściła posiadłość, nakazując zburzenie budynku doszczętnie. Bazhenov został usunięty z dalszych prac budowlanych, co stało się dla niego przyczyną poważnego kryzysu psychicznego. Nowym architektem rezydencji został uczeń Bazhenova Matvey Kazakov.
Krok 7
Kazakowowi nie udało się zachować stylu wybranego przez Bazhenova. Efektem jego działań była nowa budowla pałacowa o klasycznie symetrycznym planie i zewnętrznej gotyckiej dekoracji.
Krok 8
W 1797 roku, po śmierci Katarzyny II, budowę rezydencji wstrzymano. Zespół Caritsyno został odrestaurowany dopiero w XXI wieku. Od razu zamienił się w jedną z najpiękniejszych i najbardziej popularnych atrakcji Moskwy.
