Wiele ludów miało legendy opisujące ogromnego ducha wody. Przypisywano im złośliwość i wrogość. Jeśli ludzie lub całe statki ginęły w wodzie, to ten sam duch lub wilkołak żyjący w rzece lub jeziorze był uznawany za winnego tych tragedii. Szczególnie dużo takich przekonań jest wśród Irlandczyków czy Szkotów. Ale żaden mit nie niepokoił ludzi w XX - XXI wieku tak bardzo, jak spory o potwora rzekomo żyjącego w Loch Ness.
Instrukcje
Krok 1
Ulubioną postacią Szkotów jest Kelpie, niebezpieczna istota, która przybiera różne postaci i wabi ludzi na dno jeziora. Kelpie może zmienić nie tylko wygląd, ale także rozmiar. Dlatego ta mitologiczna postać jest najczęściej utożsamiana z istotą mieszkającą w jeziorze Loch Ness. W końcu nikt nie wie na pewno ani jego wyglądu, ani długości.
Uważa się, że po raz pierwszy starożytni Rzymianie wspomnieli o potworze, który wyglądał jak hybryda wielbłąda i konia lub mitologicznego węża morskiego. Podczas zniewolenia Celtów na terytorium, na którym obecnie znajduje się Szkocja, odkryli to stworzenie i schwytali je na rysunkach.
Później spotkanie z Nessie, jak pieszczotliwie zaczęli nazywać nieuchwytnego mieszkańca jeziora, przypisywano misjonarzowi Kolumbowi (a nie Krzysztofowi Kolumbowi, jak z jakiegoś powodu się powszechnie uważa). Podobno ten święty człowiek spotkał bestię, kiedy nawrócił Piktów. Stało się to po prostu nie nad Loch Ness, ale nad rzeką o tej samej nazwie.
Krok 2
W 1932 roku w jeziorze utonęła szanowana miejscowa kobieta, co było powodem rozsiewu plotek i spekulacji. Gazeta „Scottsman” otrzymała list od pewnej Róży, w którym podał dokładne daty spotkań z potworem w XV, XVIII i XIX wieku. Ale nie dostarczono żadnych dokumentów potwierdzających te fakty. A list był najprawdopodobniej nieszkodliwą fikcją znudzonego Szkota. Później małżeństwo McKay, odpoczywając nad jeziorem, zobaczyło coś dziwnego i niezrozumiałego. Najwyraźniej małżonkowie nie mieli skłonności do fantazji, ale ich historię wysłuchał inspektor kontroli rybołówstwa, który w wolnym czasie publikował artykuły w gazetach. To on wywołał podniecenie wokół mało znanego jeziora.
Przez następne kilka lat o spotkaniu z potworem mówiło się dość często. Pojawiały się zdjęcia, często słabej jakości, czasem podróbki. Ale stopniowo zainteresowanie mieszkańcem jeziora osłabło.
Krok 3
Po około dwudziestu latach mit potwora z jeziora znów staje się popularny. Pojawiają się nowe wizerunki Nessie, a jeden z nich, najsłynniejszy, przedstawia trzy garby nad powierzchnią wody. Wcześniej schwytano tylko głowę i długą szyję zwierzęcia, nieco podobne do tułowia słonia. Zdjęcie garbów zaprzeczało pogłoskom o cyrkowych podróżujących słoniach kąpiących się w jeziorze.
To właśnie w tych latach Nessie znajduje swojego żarliwego wielbiciela, panią White. Przez długi czas Constance White zbierała wszystkie legendy o mieszkańcu jeziora, wszystkie wzmianki o spotkaniach z nim i wszelkie dowody z dokumentów. Później opublikowała książkę o Nessie. Pani White z łatwością obaliła wszelkie nieścisłości w opisie potwora, tłumacząc, że naoczni świadkowie widzieli zwierzę w różnych okresach dorastania. Książka okazała się ekscytująca, choć niczego nie dowodzi.
Krok 4
Jeszcze później młody angielski inżynier lotniczy, Tim Dinsdale, dołączył do badania legend o potworze z Loch Ness. Trudno powiedzieć, co tak nagle skłoniło pana Dinsdale'a do poświęcenia życia takim badaniom, ale organizował wyprawy nad jezioro ponad pięćdziesiąt razy, filmował mieszkańca jeziora na filmie. Przeprowadzono badania nad jego filmem, które potwierdziły, że w jeziorze znajduje się niezidentyfikowane stworzenie, górujące półtora metra nad wodą. Dopiero czterdzieści pięć lat później nowe badania filmu obaliły to stwierdzenie, uznając ruchomy obiekt za ślad łodzi motorowej.
Krok 5
Obecnie badacze-amatorzy znajdują coraz więcej dowodów na istnienie Nessie, dostarczając obrazów o różnym stopniu wiarygodności. Niestety, nikt jeszcze nie znalazł materialnych dowodów. Po pierwsze, pomimo głębokiej wody, w Loch Ness nie ma wystarczającej ilości żywności dla tak dużego stworzenia, jakim ma być Nessie. Po drugie, do tej pory nie znaleziono żadnych szczątków tego stworzenia. Nawet jeśli przyjmiemy, że pojawił się w jeziorze w 1933 roku, od tego czasu powinno się zmienić więcej niż jedno pokolenie potworów z jeziora.
Legendy pozostają, wielbiciele Nessie mają nadzieję ją poznać. Ale niestety nie są jeszcze zadowoleni z rzeczywistości.
