Kości znane są od starożytności. Przez wiele wieków były używane jako atrybut hazardowych i magicznych rytuałów. Przetrwały setki modyfikacji i przeszły do czasów współczesnych w postaci plastikowych kostek o wyrzeźbionych krawędziach.
Początkowo kostki nazywano „kośćmi”, a wynikało to wyłącznie z materiału produkcyjnego. Do celów rytualnych sześciany wykonywano z miękkich metali, częściej jednak z ludzkich kości. Jednak wraz z pojawieniem się religii monoteistycznych i odrzuceniem kultów ofiarnych tradycja rzucania kostką na ołtarz umarła.
Materiał kostny
Kostki do gry zostały wykonane z kości zwierzęcych, które były najmocniejszym i najtrwalszym materiałem. Kostki wykonane z drewna szybko się niszczały, zużywały, pękały. Najczęściej używano kości jagnięcych, tak zwanych „babek”, które przedstawiały staw nogi zwierzęcia powyżej kopyta. Takie atrybuty często służyły jako symbol dobrobytu w domu, a biedni wykorzystywali różne materiały do wyrobu kości, po pestki brzoskwini czy śliwek.
W późniejszych czasach kości wytwarzano z kłów słonia, a zamożni ludzie mogli sobie pozwolić na kości z kamieni półszlachetnych – onyksu, agatu czy bursztynu.
Wraz z pojawieniem się plastiku zaczęto z niego robić kostki. Materiał jest niedrogi i bardzo wytrzymały, co jest ważne, biorąc pod uwagę, ile razy wyrzucona kostka upada na twardą powierzchnię.
Kostki od dawna wykorzystywane są nie tylko do hazardu, bardzo często wykorzystywane są w dziecięcych grach planszowych. W zależności od kombinacji kropek na bokach kostki, pionki poruszają się po polu gry.
Graj jako rytuał
W starożytnym Rzymie ekscytacja kośćmi osiągnęła takie rozmiary, że władze wydały dekret zakazujący gry w kości. Inkwizycja, która dostrzegła w kościach demoniczną pokusę, również odegrała swoją rolę. Dopiero w 1396 roku zakaz został zniesiony.
Wśród Słowian grę w kości nazywano grą o kulach lub kozłach. Istotą gry było to, że gracze uzgadniali, które strony kości mają być uważane za wygrywające. Następnie kostki zostały rzucone na stół, a zwycięzcą został ten, który odgadł kombinację kolorów na krawędziach kości. Faktem jest, że w Rosji krawędzie kości były pomalowane na czarno i czerwono. Może istnieć inna kombinacja.
Znacznie później na ścianach sześcianu zaczęto robić znaki, które są wycięciami w postaci jednego, dwóch, trzech, czterech, pięciu lub sześciu punktów na płaszczyźnie jednej ściany. W przypadku gier domowych kostki są kupowane przemysłowo. Zazwyczaj są koloru czarnego z białymi kropkowanymi znaczeniami.
W domach hazardowych dozwolone są tylko ręcznie robione kostki. Muszą mieć tę samą wagę, dokładne krawędzie, dopuszczalny błąd wykonania nie przekracza 0,013 mm. Ta celność odgrywa dużą rolę w lądowaniu kości, co oznacza szansę na wygraną. Przed każdą grą krupier musi zdobyć nowe kostki i pokazać je graczom. Przy najmniejszych wątpliwościach co do jakości wykonania kostek są one wymieniane.
