Powieść „Zbrodnia i kara” jest jednym z głównych dzieł F. M. Dostojewski. Bohater książki, Rodion Raskolnikow, popełnia najgorszą zbrodnię pod każdym względem - morderstwo. Pisarz odzwierciedlił w powieści sprzeczny wewnętrzny świat swojego bohatera, ukaranego za swój czyn.
Instrukcje
Krok 1
Główna treść powieści Dostojewskiego wiąże się z wewnętrznymi przeżyciami Raskolnikowa, który postanowił zabić. Początkowo bohater postanowił udowodnić sobie, że nie jest „drżącym stworzeniem”, ale ma prawo decydować o losach ludzi. Ale skutkiem jego zbrodni był ostry konflikt wewnętrzny, który wywołał całą gamę uczuć, w których strach przed nieuchronną karą mieszał się z rozpaczą i wyrzutami sumienia.
Krok 2
Raskolnikow jest bardzo wrażliwą osobą. Jest doskonale świadomy niesprawiedliwości. Obrazy Petersburga, w których luksus jednych przeplata się z biedą i cierpieniem innych, wywołują w nim wewnętrzny protest. Bohaterowi powieści trudno jest dostrzec, jak zwykli ludzie szukają wyjścia z życiowego impasu. Stopniowo nabiera ponurego spojrzenia na rzeczywistość, które przeradza się w nieustanną wewnętrzną opresję.
Krok 3
Całkiem możliwe, że ponure obrazy życia w mieście i rozpaczliwej biedy pozwoliły Raskolnikowowi uważać się za mściciela i buntownika, buntującego się przeciwko istniejącym fundamentom społecznym. Bohater, który miał doświadczyć poważnych wyrzutów sumienia za to, co zrobił w przyszłości, początkowo nie myślał o możliwej karze moralnej za czyn, który począł w gorączkowym majaczeniu.
Krok 4
Niektórzy krytycy słusznie uważają, że najważniejszą rzeczą w powieści jest jej druga część, poświęcona karze bohatera. Nie, kara za podwójne morderstwo dla Raskolnikowa nie była ciężką pracą. O wiele silniejszym efektem było rozdzierające i nieustanne poczucie odłączenia się od innych. Ludzie najbliżsi Rodionowi nagle stali się zupełnie obcy. Czując miłość matki i siostry, wciąż bardzo cierpi, czując się jak morderca, niegodny przebaczenia.
Krok 5
W rzeczywistości Raskolnikow sam siebie karze. Wykluczył się z grona osób godnych szacunku i miłości. Bohater jakby ostrymi nożyczkami odciął od swojej osobowości kawałek tego, co czyniło go człowiekiem. Nierozwiązany wewnętrzny konflikt, którego doświadczył Raskolnikow, przerodził się w bolesny stan, który w każdej chwili wyrywał jego duszę z użalania się nad sobą i uświadomienia sobie, że nie jest już w stanie niczego zmienić.
Krok 6
Raskolnikow bardzo cierpi, ponieważ jego teoria nadczłowieka zawiodła. Zdaje sobie sprawę, że swoim działaniem zrównał się z tymi małymi osobowościami, którymi głęboko pogardzał. Okazało się, że nie zabił starego dawcy pieniędzy, ale samego siebie, podeptał jego osobowość. I ta myśl stała się główną karą dla bohatera powieści, przed którą zniknęły okropności więzienia i ciężkiej pracy.
