Nabój Flauberta to podgatunek nabojów z bocznym zapłonem i bez ładunku prochowego, a zawarty w nim materiał miotający to kompozycja kapsułek. Co jeszcze wiadomo o tego typu wkładach i gdzie są dzisiaj używane?
Historia patrona Flauberta
Naboje bocznego zapłonu z podkładem i bez prochu zostały wynalezione w 1845 roku. Pierwszy okrągły pocisk, umieszczony w zapłonniku, został stworzony przez francuskiego rusznikarza Louisa Flauberta, który opatentował swój wynalazek w 1849 roku. Początkowo nabój Flaubert był produkowany tylko w kalibrze 9 mm, ale z czasem jego kaliber powiększył się do 4 i 6 mm. Ze względu na stosunkowo niski koszt, cichy dźwięk wystrzału i niezawodność, naboje i broń Flauberta szybko zyskały popularność na świecie.
Ten rodzaj amunicji należy do amunicji o wyjątkowo niskiej wydajności, której prędkość wylotowa prawie nie przekracza 210 metrów na sekundę.
Najpopularniejszy dziś nabój Flauberta zyskał swój nowoczesny wygląd dzięki amerykańskim rusznikarzom w 1888 roku. Klasyczne naboje Flaubert są obecnie produkowane ze stożkowym pociskiem bezołowiowym, ale dostępne są również kule kuliste. Najczęściej naboje Flauberta mają kaliber 5, 6 mm, ale nie mniej powszechny jest kaliber 4, 2 i 4,5 mm. W niektórych przypadkach dodaje się do nich trochę prochu - na przykład w nabojach produkcji czeskiej.
Zastosowanie wkładu Flaubert
Dziś zakres nabojów Flaubert jest dość wąski, ponieważ ich funkcjonalność jest w większości doskonale zastąpiona bronią pneumatyczną. Jednak nadal są używane - zarówno do strzelania do celu na krótkich dystansach, jak i do samoobrony za pomocą specjalnych rewolwerów wykonanych do tego typu nabojów. Cichy dźwięk wystrzału z nabojów Flauberta pozwala na użycie ich w broni z lufą o odpowiedniej długości.
Brak prochu w nabojach zapobiega powstawaniu płomieni wylotowych, które są źródłem głośnych strzałów w standardowej broni palnej.
Naboje Flaubert z kulistymi kulami są często używane do strzelania do małych gryzoni z broni gładkolufowej. Dziś są produkowane coraz mniej – Amerykanie wycofali te naboje z produkcji już w 1940 roku, ale nadal są produkowane w Europie. Na terytorium Rosji naboje i broń Flauberta są bardzo trudne do zdobycia. Pociski małokalibrowe tych nabojów nie mogą śmiertelnie zranić człowieka, dlatego przeznaczone do nich rewolwery nie są uważane za broń palną. Jednak rosyjskie prawo zabrania ich wdrażania, ponieważ nie posiadają wymaganego certyfikatu prawnego.
