Bursztyn jest jednym z najstarszych kamieni używanych przez człowieka i cieszy się niezmienną popularnością od ponad tysiąca lat. Bardzo często na półkach sklepów można znaleźć jego imitacje i zręczne podróbki. Najbardziej niezawodnym sposobem sprawdzenia kamienia pod kątem naturalności jest spektroskopia w podczerwieni. Zwykli konsumenci mogą używać tylko metod „ludowych”.
Instrukcje
Krok 1
Umieść kroplę acetonu lub alkoholu na kamieniu. Jeśli plama pozostanie na powierzchni lub stanie się lepka, to znaczy, że masz przed sobą kopanie – „młody”, nietrwały bursztyn, który można wydobyć z żywicy współczesnych drzew. Nie trzymaj acetonu na kamieniu dłużej niż trzy sekundy, aby bursztyn nie zmętniał od dłuższego kontaktu z chemią.
Krok 2
Jasnobursztynowe wióry lub wióry. Powinieneś pachnieć przyjemnym zapachem, podobnym do zapachu kadzidła kościelnego. Sztuczny odpowiednik bursztynu będzie emanował zapachem spalonej gumy, któremu towarzyszyć będzie ciemny dym. Przejedź nieostrym nożem po powierzchni kamienia. Drobne okruchy zostaną posypane naturalnymi, a zawirowane wióry z imitacji.
Krok 3
Zalej szklankę wody, dodaj do niej 3 łyżki soli i opuść na dno kawałek bursztynu. Kamień naturalny powinien wypłynąć na powierzchnię. Nie zapomnij następnie spłukać kamienia wodą, aby nie utworzyła się na nim skorupa solna.
Krok 4
Pocieraj kamień, aby przenieść na niego ładunek ujemny. Jeśli w tym stanie nie pokaże nawet lekkiego elektryzowania, to trzymasz w rękach podróbkę.
Krok 5
Umieść bursztyn w świetle UV. Pod ich wpływem kamień naturalny będzie świecił niebieskawym kolorem. Mlecznobiały kolor jest charakterystyczny dla kamieni sztucznych takich jak ambroid i kopal. Imitacje syntetyczne będą miały inny odcień.
Krok 6
Zbadaj inkluzje (inkluzje) obecne w kamieniu, zwracając szczególną uwagę na zamrożonego w nim owada. Skrzydła prehistorycznych chrząszczy i much muszą być otwarte, co jest oznaką walki o życie pradawnych owadów tkwiących w żywicy. Podczas robienia podróbek do wnętrza kamienia wkłada się już martwe owady, wypełniając je plastikiem.
Zwróć uwagę na rodzaj owada: mając nawet bardzo powierzchowną wiedzę z entomologii, można określić takiego, który nie mógł dostać się do wnętrza kamienia ze względu na nieodpowiedni wiek, siedlisko i wygląd.
