O wartości szmaragdu decyduje przede wszystkim jego kolor, a dopiero później jego szlif i karat. Szmaragdy występują w różnych odcieniach, w zależności od tego, gdzie zostały wydobyte. Najdroższe, kolumbijskie, są jasnozielone z jasnoniebieskim. Oczywiście ma to wpływ na cenę szmaragdu i jego pochodzenie, niezależnie od tego, czy jest on naturalny, czy uprawiany. Sztuczne szmaragdy to zręczna podróbka, która ma swoje miejsce w biżuterii, ale nie w biżuterii.
Instrukcje
Krok 1
Oceń odcień kamienia. Szmaragdy zarówno naturalne, jak i produkowane laboratoryjnie mają barwę od jasnozielonej do głębokiej zieleni. Kamienie o wyraźnym żółtawym odcieniu nie są szmaragdami, ale najprawdopodobniej oliwinami lub zielonymi granatami.
Krok 2
Zwróć uwagę na wszelkie błyski pojawiające się w kamieniu. Iskierki, które gemmolodzy nazywają rozproszeniem, mają różną intensywność dla każdego klejnotu. Diament słynie z „gry”. Naturalne szmaragdy mają niską dyspersję i powinny wytwarzać mało ognia. Błyszczące zielone kamienie to prawdopodobnie cyrkonie.
Krok 3
Sprawdź krawędzie kamienia. Oszuści czasami robią „kanapkę” z cienkiego kawałka naturalnego szmaragdu, umieszczonego między dwoma kawałkami kryształu, sklejając wszystko ciemnozieloną żywicą epoksydową. Jeśli spojrzysz na kamień z boku i rozróżnisz takie warstwy, szmaragd jest wyraźną podróbką.
Krok 4
Zbadaj kamień pod mocną lupą. Jeśli jego krawędzie wydają się zużyte, to najprawdopodobniej nie jest to szmaragd, ale zwykłe grube szkło. Szmaragdy naturalne i hodowlane mają twardość od 7,5 do 8 w skali Mohsa. To oczywiście mniej niż diament (10 w skali Mohsa), ale znacznie więcej niż szkło (5, 5 w skali Mohsa). Krawędzie szkła szybko się zużywają, a krawędzie szmaragdu pozostają przez długi czas precyzyjnie fasetowane.
Krok 5
Gołym okiem, a tym bardziej za pomocą lupy, można łatwo zauważyć skazy w naturalnych szmaragdach. W naturalnym szmaragdzie powinny znajdować się wtrącenia cieczy, gazu, substancji mineralnych, a także drobne pęknięcia. Nadają kamieniom lekko zabłocony wygląd. Im większy kamień, tym więcej. Dlatego duże szmaragdy z małymi wadami to bajeczne pieniądze. Nawiasem mówiąc, wszystkie te bąbelki, pióra i pęknięcia, zdaniem jubilerów, w ogóle nie psują szmaragdów. Wymyślili nawet dla nich specjalny termin - Jardin (przedszkole po francusku). „Ogród” wewnątrz każdego szmaragdu jest tak indywidualny jak odcisk palca.
