Na Ziemi jest wiele miejsc, w których upalna i sucha pogoda utrzymuje się przez długi czas. Bardzo trudne warunki dla zwykłych form życia można zaobserwować na większości pustyń Azji, Afryki i Ameryki Północnej. Ale są specjalne miejsca na planecie, gdzie temperatura bije wszelkie możliwe rekordy.
Najgorętsze miejsca na świecie
Przez kilkadziesiąt lat libijskie miasto Al-Aziziya uważane było za najgorętsze miejsce na Ziemi. W 1922 roku meteorolodzy odnotowali na tym terenie temperaturę 58°C. Miasto w Libii utrzymywało rekord klimatyczny przez prawie dziewięćdziesiąt lat. W tym czasie ten wskaźnik był jednak wielokrotnie kwestionowany przez ekspertów, ponieważ uważali, że pomiary zostały wykonane z błędami.
El-Azizię można śmiało przypisać do najgorętszych miejsc na planecie, ponieważ w miesiącach letnich temperatura tutaj często dochodzi do 48°C.
Dolina Śmierci, położona w Kalifornii, konsekwentnie prezentuje również wysokie pozycje wśród innych gorących miejsc na planecie. Dość często termometr podnosi się tutaj powyżej 50 ° C. Dolina Śmierci wyróżnia się znaczną liczbą dni w roku z najwyższymi temperaturami. W tym niskim, suchym i opuszczonym miejscu znajduje się niewiele form życia.
Rekord temperatury planety
Od początku XXI wieku irańska pustynia Deshte-Lut trzyma palmę pierwszeństwa wśród „gorących” miejsc planety. To suche miejsce zajmuje centralną część Wyżyny Irańskiej. Pełna słonych bagien pustynia ma ponad pięćset kilometrów długości i ponad dwieście kilometrów szerokości.
Ten wypalony słońcem i opuszczony przez ludzi region jest rzadko odwiedzany przez meteorologów, dlatego nie prowadzi się tu regularnych pomiarów temperatury.
Amerykańskiemu satelicie udało się jeszcze określić temperaturę na pustyni Deshte-Lut, a obserwacje prowadzono przez kilka lat. Dane sondy wykazały, że w latach 2004-2007, a także w 2009 roku temperatura w tym rejonie znacznie przewyższała odczyty termometrów w innych regionach świata. A w 2005 roku sprzęt zarejestrował temperaturę powyżej 70°C na irańskiej pustyni. Liczba ta stała się najwyższą ze wszystkich odnotowanych na planecie przez cały czas obserwacji.
Naukowcy w swoich badaniach klimatycznych coraz częściej polegają na informacjach uzyskanych z urządzeń zainstalowanych na satelitach kosmicznych. Takie podejście umożliwia znaczne uproszczenie procedury pomiarowej. Faktem jest, że przytłaczająca większość pustynnych obszarów lądowych, na których w zasadzie możliwe są zapisy temperatury, jest tak odległa i niedostępna, że nie można tam regularnie mierzyć wskaźników. Budowa stacji meteorologicznych na pustyniach to celowo nieopłacalny biznes. Sprzęt naziemny może po prostu nie być w stanie wytrzymać naprężeń termicznych.
