Jako zjawisko masowe nazwisko rozpowszechniło się stosunkowo późno – po upadku pańszczyzny, kiedy zaistniała pilna potrzeba zidentyfikowania dużej liczby osób wcześniej związanych. Nazwiska nadawano arbitralnie, często z nazwy, nazwy dawnego właściciela lub nazwy majątku, a także rodzaju działalności, a nawet pseudonimów.
Pochodzenie nazwisk
Samo słowo „nazwisko”, przetłumaczone z łaciny, oznacza „rodzinę”, w sensie publicznym nazwisko jest oznaczeniem przynależności do jednej dużej rodziny, wspólnych korzeni. W tym sensie nazwisko istniało nawet wśród starożytnych Rzymian w postaci drugiej lub trzeciej nazwy rodzajowej dodanej do osobowej (Gajusz Juliusz Cezar – człowiek o imieniu Gai z klanu juliańskiego, nazywany Cezarem).
W Rosji nazwiska nadawano z kilku powodów.
Od drugiego imienia - w ten sposób powstała większość popularnych rosyjskich nazwisk (Iwanow, Pietrow, Sidorow, Stiepanow, Antonow, Silujanow, Andrianow, Anisimow, Prochorow i Prokopow, Pawłow, Iljin, Wasiliew i wielu innych). Prawo dziedziczenia poprzez linię męską („od ojca”) ukształtowało również zwyczaj nazywania dziecka jego imieniem ojcowskim, tj. Pietrow jest synem Piotra i tak dalej. Odgrywało to ważną rolę w podziale spadku między dzieci pochodzące od różnych ojców.
Według zawodu ten wariant formowania nazwisk jest charakterystyczny dla większości krajów europejskich: szczególnie rozpowszechnione stało się stosowanie zawodu ojca do nazywania potomstwa (Kuznetsov, Kovalev, Shvetsov, Portnov, Popov, Stolyarov, Ponomarev, Konovalov, Kazakov i inni).
Od nazw zwierząt i ptaków - oczywiście w wyglądzie lub zachowaniu osoby było coś od żywych stworzeń, które nadały im ich imię (Gusew, Petukhov, Ptcyn, Kurochkin, Ziablikov, Volkov, Miedwiediew, Lisitsyn, Zaitsev, Surkov, Korovin, Kozlov i in.).
Zgodnie z nazwą obszaru - pierwotnie nazwy majątków nadawano ludziom szlacheckim, a dopiero potem ich poddanym. Lub, według miast lub wsi, nazywano przybyszów (Moskwin, Pskowski, Bolszakow, Kazański, Selyanin, Władimirow).
Kolory znajdują odzwierciedlenie w nazwiskach Biełow, Belyaev, Bely, Chernov, Chernyaev, Krasnov, Serov, Zeleny.
Nazwiska skojarzeniowe często nadawano ludziom na siłę, na przykład przy wydawaniu paszportów niepiśmiennym chłopom, których można nazwać Prorechowami, Odnodworskimi, Ciemnymi, Bednowem i tak dalej, dla „zrusyfikowanych” cudzoziemców - Szwedów, Tatarów, Poliakow, podrzutków i dzieci ulicy - Bezdomni, Nieznani, a po rewolucji pojawiło się wiele nazwisk związanych z miejscem, w którym znaleziono dziecko - Leningradski, Kurski, Rabotnikov, Proletarsky, Chanov, Naydenov.
Przewaga nazwisk
Pod względem częstotliwości występowania nazwisk w Rosji najczęściej używa się Kuzniecowa i pochodnych, wynika to z dużego znaczenia zawodu kowala w życiu społeczeństwa, a także Iwanowa - od najpopularniejszego nazwiska w Rosja Iwan. Mówimy o nazwiskach pochodzenia rosyjskiego, a ponieważ kraj jest wielonarodowy, istnieje wiele opcji związanych z innymi językami słowiańskimi.
