Zwierzęta nie zawsze tak łatwo dogadują się z ludźmi. W tym celu dzikie zwierzęta musiały zostać oswojone, a już ich potomstwo można słusznie nazwać zwierzętami udomowionymi.
Ludzie już w starożytności zdawali sobie sprawę, że bez pomocy zwierząt byłoby im bardzo trudno żyć. Dlatego postanowiliśmy oswoić dzikie zwierzęta. Pierwszym oswojonym, a następnie udomowionym był wilk. To właśnie od oswojonego wilka pochodzi pies domowy, który pomagał starożytnym ludziom w polowaniu, szczekała na potencjalne niebezpieczeństwo i pasła owce, a jakiś czas później, gdy zaczęła się susza, a spragnione zwierzęta wkroczyły do osiedli ludzkich w poszukiwaniu wody rozpoczęła się hodowla zwierząt. Ludzie łapali muflony (przyszłe współczesne owce), kozy bezoarowe i tursy (dzikie krowy), które przychodziły do nich i wysyłały je do specjalnych zagród. Starożytny człowiek zdał sobie sprawę, że znacznie łatwiej jest hodować zwierzęta niż polegając wyłącznie na szczęściu, polować. Buffalo stał się ważnym gatunkiem udomowionym dla gorących krajów. To zwierzę było źródłem skór i mięsa, a także siły pociągowej. Oswojony tarpan stał się współczesnym koniem, najpierw hodowanym na mięso i mleko, a później na długo stał się środkiem transportu dla ludzi. Koty domowe, których przodkami są koty bliskowschodnie, pilnowały zboża w stodołach przed myszami. Ptaki domowe: kury, gęsi i kaczki były i są źródłem mięsa, jaj i puchu. Jedwabnik dawał ludziom klik, dzięki czemu pszczoły, miód, propolis i inne cenne produkty stały się dostępne dla ludzi. Pierwszym środkiem transportu dla ludzi był osioł, który przewoził towary. Wielbłąd stał się nieodzownym zwierzęciem na pustyni, które znacznie lepiej niż osły i muły znosi gorący klimat i duże obciążenie. Wielbłądy były nie tylko środkiem transportu, ale także źródłem mięsa, wełny, mleka, a świnia stała się dla człowieka cennym udomowionym zwierzęciem. Podobnie jak wiele innych zwierząt domowych, ludzie otrzymują mięso i skórę od świń, ale świnie są wszystkożerne i wymagają mniej opieki niż inne zwierzęta. Króliki hodowano również na mięso i skóry, ale mięso królicze było szczególnie cenione, ponieważ uważano je za przysmak.
