Aparat głosowy obejmuje cały system różnych organów, które w takim czy innym stopniu biorą udział w tworzeniu głosu. Jednym z najważniejszych organów są struny głosowe, zlokalizowane w krtani i tworzące głośnię. Powietrze przechodzące przez ten otwór pod wpływem wibracji tych fałd wytwarza dźwięki.
Aparat głosowy
Aparat głosowy to układ narządów wewnętrznych człowieka, które uczestniczą w tworzeniu głosu. Same struny głosowe nie wystarczą do mówienia. Potrzebne są trzy główne części: płuca z systemem mięśni do oddychania, krtań i jamy powietrzne, które są rezonatorami i emiterami.
Aparat głosowy obejmuje jamę ustną i nosową, przez które dźwięk przechodzi, rezonując i przybierając pożądany kształt. Następnie następuje gardło i krtań, które zawierają specjalne fałdy - struny głosowe. Tchawica, oskrzela i płuca również uczestniczą w tworzeniu dźwięku, wspomagają je mięśnie jamy brzusznej. Ponadto część ludzkiego aparatu głosowego można nazwać układem nerwowym, który łączy pewne części mózgu z nerwami ruchowymi w wymienionych narządach.
Struny głosowe
Tak więc struny głosowe są jednym z najważniejszych organów do tworzenia dźwięków, który znajduje się pośrodku aparatu, w krtani. Krtań znajduje się między gardłem a tchawicą i łączy oba narządy. Składa się z kilku chrząstek: nagłośni, tarczycy, pierścieniowatej i innych sparowanych. Struny głosowe lub fałdy głosowe są przymocowane do tarczycy i nalewkowatych: jest to błona śluzowa krtani, która nie jest gładka, ale pofałdowana. Składa się z mięśni i tkanki łącznej.
Fałdy znajdują się po prawej i lewej stronie w postaci dwóch elastycznych formacji, w których pracę zaangażowane są mięśnie. Są w kształcie warg, umieszczone tylko pionowo. Między nimi jest przestrzeń - głośnia, która jest potrzebna nie tylko do tworzenia dźwięków, ale także do ochrony dróg oddechowych podczas jedzenia.
Kiedy osoba oddycha, struny głosowe są szeroko rozstawione, a powietrze płynnie i bez przerw przechodzi przez szczelinę, wchodząc lub wychodząc z płuc. Ale kiedy trzeba wydać dźwięk, mięśnie błony śluzowej krtani napinają struny głosowe, szczelina zamyka się, a następnie pod wpływem nacisku otwiera się, uwalniając część powietrza. Fałdy zbliżają się do siebie i zaczynają wibrować. W efekcie powietrze wibruje, wydając dźwięki o różnej wysokości. Głośność można regulować siłą, z jaką wypychane jest powietrze, a wysokość dźwięków zależy od częstotliwości drgań i poziomu napięcia więzadeł. Przy pomocy mięśni fałdy mogą wibrować nie tylko całą swoją powierzchnią, ale także fragmentami - na przykład tylko na krawędziach lub połowie swojej masy.
