Wasilij Grigoriewicz Pierow jest uznanym mistrzem rosyjskiego malarstwa realistycznego. Podobnie jak reszta wędrownych artystów, starał się przekazać na obrazie wyłącznie historie życia we wszystkich kolorach i szczegółach. Obraz „Trojka” przyniósł mu tytuł akademika.
Temat
Temat pracy i żalu w życiu zwykłych ludzi nie był dla Pierowa nowością. Jego płótna, takie jak Pożegnanie umarłych, są pełne rozpaczy i beznadziei, które tak często przenikały życie Rosji na przełomie wieków. Zniesienie pańszczyzny, pojawienie się kapitalizmu – wszystko to podnieciło wieś, która od wieków żyła zgodnie z tradycjami. Pojawiło się również nowe zjawisko – praca dzieci. Jeśli wcześniejsze dzieci bardzo rzadko wykonywały ciężką pracę fizyczną, to rozprzestrzenianie się „pracy sezonowej” doprowadziło do pojawienia się koncepcji „dzieci-pracownika”. O tym opowiada obraz Pierowa, który jest najbardziej ambitny w całej jego twórczości. Został napisany w 1866 roku.
Opis
Centralny plan obrazu to troje dzieci (chłopiec i dwie dziewczynki), ciągnące po śniegu sanki, na których znajduje się beczka z wodą. Na tym polega ironia pracy. Jeśli trzy konie w zespole nazywa się zwykle trzema końmi, to rola koni przypadła dzieciom. Są bladzi i wychudzeni, ich ubrania są przeciekające i trzeba je długo naprawiać. Sądząc po skorupie lodu na beczce, panuje silne przeziębienie, przed którym dzieci nie ratują odrapane ubrania. Za beczką podpiera się dorosły mężczyzna, którego udział w pracy spada nie mniej. Ale jest już wystarczająco dojrzały, ale dzieci walczą w górę - ich twarze są wyczerpane, a chłopiec jest już prawie u kresu sił, ciągnąc swój ładunek. W pobliżu biegnie pies. Na ich tle widać od tyłu mury pewnego Kremla i kościół. Obraz utrzymany jest w odcieniach szarości, co sprawia, że atmosfera jest jeszcze bardziej posępna i nieprzyjemna. Z płótna wieje lodowaty wiatr. To wzgórze to prawdopodobnie tylko jedna z przeszkód, które ta bolesna procesja będzie musiała pokonać. Ale ona również czerpie siłę z ich zdobywców. Kto wie, jak długo wytrzymają z taką pracą.
Historia stworzenia
Historia związana z powstaniem obrazu jest również przepełniona tragedią. Pierow szybko znalazł naturę do pisania postaci kobiecych. Zanim odnaleziono prototyp chłopca, obraz był prawie gotowy. Pierwowzorem bohatera był chłopski syn Wasia, którego matka Perow spotkała przypadkiem. Zdając sobie sprawę, że Vasya jest jego bohaterem, zabrał ich do studia i pokazał zdjęcie, prosząc o pozwolenie na skopiowanie portretu chłopca do roli. Otrzymał pozwolenie.
Wasia była jedynym dzieckiem nieszczęsnej kobiety, która wcześniej pochowała dwoje dzieci i męża. A jego matka wkrótce straciła ostatniego syna. Przybywszy cztery lata po śmierci syna do Pierowa, błagała o zakup obrazu, oferując wszystkie proste rzeczy, które mogła zebrać. Pierow wyjaśnił, że obraz został już kupiony przez Pawła Tretiakowa i jedynym sposobem, w jaki mógł mu pomóc, było zabranie go do Galerii Trietiakowskiej i pokazanie płótna. Widząc obraz, dokładnie powtórzony pędzlem artysty, kobieta upadła na kolana i zaczęła modlić się o obraz. Później wieśniaczka otrzymała prezent - portret Wasyi ręką Perowa.
