Na świecie istnieje wiele zbóż wykorzystywanych do produkcji żywności, a także do celów domowych. Jednym z nich jest sorgo. To osobliwe i na swój sposób wyjątkowe zboże było znane ludom krajów południowych na długo przed nadejściem nowej ery.
Rodzaje i zastosowania sorgo
Sorgo to rodzaj wieloletnich lub jednorocznych roślin zielnych z rodziny zbożowych i jest uważany za główną uprawę zbożową w niektórych krajach świata. Zewnętrznie ziarna tej rośliny przypominają nieco kukurydzę, a pod względem właściwości odżywczych w niczym jej nie ustępują. Z ziaren sorgo wytwarza się alkohol, skrobię, mąkę i zboża. Z łodyg takiej kultury pozyskuje się miód i syrop, ze słomy wytwarza się miotły i papier, a także tka się różne produkty.
Roślina wiosenna ciepłolubna, zapylana krzyżowo, jest wysoce tolerancyjna na suszę. Szybko przystosowuje się do niesprzyjających warunków i rośnie na prawie każdej glebie, w tym na glebach zasolonych. Sorgo ma okres wegetacyjny około 130 dni.
Klasyfikacja odmian sorgo jest daleka od pełnej, ponieważ roślina ta ma niesamowitą liczbę gatunków.
Rozróżnij sorgo cukrowe, które jest używane w przemyśle cukierniczym; sorgo zbożowe, które jest hodowane na mąkę; sorgo cytrynowe, które po przetworzeniu staje się wyjątkową przyprawą. Odmiany zielne uprawia się na paszę dla zwierząt gospodarskich. Istnieją również mocno skręcone sorgo, które są dobre do wyrobu wikliny i mioteł.
Sorgo: ciekawe fakty
Za ojczyznę sorgo uważa się Afrykę Środkową i Północno-Wschodnią. Nawet w starożytności roślina ta zajmowała znaczne obszary w Sudanie i Etiopii. Najwięcej zarówno dzikich, jak i uprawnych odmian sorgo można tam znaleźć dzisiaj. Roślinę tę uprawia się również w Indiach i Chinach. W tych krajach sorgo jest głównym ziarnem używanym do produkcji pieczywa.
Kultura ta dotarła do Europy i Ameryki stosunkowo późno - po XV wieku. Obecnie na wszystkich kontynentach uprawia się około pięćdziesięciu gatunków sorgo. Takie zboże jest z reguły uprawiane w regionach południowych i ciepłych. Jest również reprezentowany w strefie stepowej Rosji i Ukrainy.
Uprawa sorgo nie jest zbyt trudna, choć wymaga pewnych umiejętności. Trzeba tylko wziąć pod uwagę, że taka roślina najlepiej zakorzenia się tam, gdzie lato jest upalne i nie ma zbyt dużych opadów.
W chłodnych obszarach zaleca się siew sorgo tak późno, jak to możliwe, ponieważ uprawa nie znosi bardzo dobrze mrozu na glebie.
Sorgo nienawidzi sąsiedztwa chwastów i dlatego wymaga ostrożnego i terminowego odchwaszczania i przerzedzania. Dotyczy to zwłaszcza odmian uprawianych do produkcji wyrobów z wikliny i mioteł. Jeśli roślina nie zostanie z czasem przerzedzona i nie zostanie uwolniona od chwastów, powstanie zbyt słabo rozwinięta i mała „wiecha”.
