Tak się złożyło, że ludzkie życie przez długi czas nie miało dla innych wielkiej wartości. Co więcej, bardzo często nawet nie życie, a wręcz przeciwnie, śmierć staje się rozrywką dla publiczności.
Dlaczego cierpienie, ból czy śmierć innych ludzi przyciągają tak ogromną liczbę gapiów, nawet współczesna psychiatria nie potrafi tak naprawdę wyjaśnić. Gdy tylko zdarzy się wypadek, w jednej chwili scena przyciąga tak wielu ludzi, którzy chcą zakosztować bólu innych, że można się tylko dziwić krwiożerczym rasom ludzkim.
Oczywiście przede wszystkim chciałbym winić media za wszystkie grzechy, tak pilnie zaszczepiające smak krwi i bólu, ale problem polega na tym, że w całej historii ludzkości najstraszniejsze i najbardziej krwawe egzekucje przyciągnęły największe liczba widzów. Być może te wstrząsy emocjonalne, które powodują u ludzi okrutne spektakle, sprawiają, że ich szara codzienność staje się bardziej intensywna i kolorowa. Ale to tylko hipoteza.
Do pewnego stopnia, dla podbudowania publiczności, dokonywano jakiejkolwiek publicznej egzekucji. Czy to banalne powieszenie, czy odrąbanie głowy – robiono to w humanitarnym celu, żeby nikt nie podążał za skazanymi, tak przynajmniej interpretowali egzekucje ci, którzy na nich skazywali skazanych.
Ale były i nadal nie są tak znane i rozpowszechnione egzekucje klanowe, których głównym celem jest zarówno ukaranie sprawcy, jak i zaszczepienie strachu u innych członków klanu lub grupy.
W wewnętrznych sporach sycylijskiej mafii na początku XX wieku, zwłaszcza jak opisał to prokurator z Palermo w 1921 roku, szeroko stosowano niezwykle krwawy i przerażający sposób przestrzegania omerty (prawa milczenia). Nadmiernie gadatliwy mafioso podciął sobie gardło i wyciągnął język przez nacięcie. Później „cywilizowani” Sycylijczycy praktycznie porzucili tę metodę zastraszania.
Uprawa koki i produkcja kokainy dla mieszkańców Kolumbii ma długą tradycję. Ale jeśli do 1977 r. robili to głównie rozproszeni rzemieślnicy, teraz trzej lordowie narkotykowi Pablo Escobar, Jose Gonzalo Rodriguez Gacha i bracia Ochoa połączyli siły i stworzyli kartel narkotykowy, który szybko stał się sławny.
W celu wymuszenia ścisłej dyscypliny, a przede wszystkim zapobiegania wyciekom informacji, tak zwany kolumbijski krawat stał się ulubionym i popularnym sposobem nauczenia ludzi milczenia przez baronów narkotykowych. Ta metoda egzekucji gaduł, przejęta od sycylijskiej mafii, jest niesamowicie brutalna. Właśnie w celu zastraszenia ta egzekucja stała się powszechnie znana jako krawat kolumbijski.
Dzięki krwawości i przerażeniu egzekucji, a zwłaszcza w połączeniu z uzależnieniem od narkotyków, kolumbijski krawat szybko stał się szeroko znany na całym świecie. Nawet kilkadziesiąt lat po klęsce kartelu kolumbijski krawat pozostaje mrożącym wspomnieniem przeszłości.
