Słowo „halo” jest tłumaczone z łaciny jako „chmura”. Oznacza boski blask przedstawiony w pobliżu głów chrześcijańskich świętych, który jest symbolem ich czystości i integralności.
Uważa się, że aureola może mieć różne kształty i kolory. Najczęściej na ikonach i obrazach z twarzami świętych aureola ma zaokrąglony kształt, choć pojawiają się trójkątne, pięcioramienne aureole.
W niektórych obrazach Chrystusa jego nimb ma wpisany w niego krzyż, nazywany jest chrzcielnym, ten rodzaj pisania nimbu znajduje się w obrazach symbolicznych.
Znak wielkości
Aureola w obrazach świętych stała się znanym atrybutem nawet w starożytności, a później rozpowszechniła się w sztuce chrześcijańskiej. Sztuka islamska wykorzystuje również obraz aureoli w różnych miniaturach, ale w nich może należeć nie tylko do świętych, ale także do zwykłych ludzi. W Bizancjum zwyczajowo przedstawiano osoby królewskie z aureolą.
W zwykłym znaczeniu słowo „halo” pojawiło się w języku rosyjskim w XIX wieku i zostało zapożyczone z niemieckiego. Wcześniej na obrazach zwyczajowo nazywano go „okrug”, wywodzącym się od słowa „koło”. W tym samym czasie pojawiła się inna nazwa – „korona”, była bliższa katolickiej wizji tego atrybutu, który tak naprawdę, jakby koronował głowę.
Pojawienie się aureoli
Istnieje wiele wersji o pochodzeniu aureoli, ale najprawdopodobniej jej wygląd związany jest z wierzeniami Greków, którzy wierzyli, że bogowie, pojawiając się w ludzkiej postaci, emitują blask, całe ich ciało jest oświetlone blaskiem z eter. Początkowo przyswajano to ludziom za pomocą opisów literackich, a następnie znalazło odzwierciedlenie w malarstwie i rzeźbie.
W tym czasie trudno było przedstawić na obrazie osobę całkowicie otoczoną świętym blaskiem, z którego artyści zaczęli go warunkowo wyznaczać, otaczając je tylko przestrzenią w pobliżu głowy. Później obraz takiego blasku przyjęły inne kultury, a także religijni chrześcijanie. W ortodoksji aureola nabrała znaczenia symbolu przynależności do liczby przedstawionych świętych.
Halo w religiach
Wizja i znaczenie aureoli w chrześcijaństwie jest inne. Tak więc w dziełach sztuki katolickiej aureola jest przedstawiana jako pierścień nad głową świętego, który jest symbolem nagrody z góry za jego sprawiedliwość i wiarę, w prawosławiu jest przedstawiany jako blask reprezentujący oświecenie ducha. Aureola ma podobne znaczenie w islamie.
W buddyzmie również obecne są podobne obrazy, często oznaczają siłę umysłu, moc duchową, różną od władzy świeckiej. W buddyzmie przedstawione aureole mogą być niebieskie lub żółte, a także kolory tęczy. Nimbus Buddy jest przedstawiony na czerwono.
