Prymitywne narzędzia rolnicze do uprawy ziemi były szeroko rozpowszechnione na starożytnej Rusi. Niski efekt techniczny pługa i pługa nie pozwalał na uzyskanie wysokich plonów zbóż, jednak w przypadku braku pługa biedni chłopi musieli zadowolić się wyłącznie nimi.
Rosyjskie rolnictwo
Przed Rewolucją Październikową chłopi z południowych regionów czarnoziemów korzystali z tak zwanej suprawki, nabywając pług i wspólnie uprawiając ziemię przy pomocy wszystkich zwierząt pociągowych, jakie mieli. Najczęściej jednak chłopi musieli zadowolić się jednym koniem, na którym nie można było krzyczeć ciężkim pługiem z żelaznym lemieszem, więc zamiast tego używano pługu lub drewnianego rala własnej produkcji.
Pług żelazny można było znaleźć głównie wśród zamożniejszych chłopów, ponieważ kosztował dużo.
Ponieważ ziemia w starożytnej Rosji nie była nawożona, wydajność rala i pługa była bardzo niska - te jednozębne i dwuzębne narzędzia tylko nieznacznie spulchniały wierzchnią warstwę gleby, podczas gdy tylko pług mógł ją przewrócić. Pług i pług różniły się od pługa stromością instalacji elementów roboczych i brakiem podeszwy. Pług najlepiej nadawał się do orania zagonów ziemniaczanych, będąc najwygodniejszym i najskuteczniejszym narzędziem do tej czynności.
Korzystanie z pługa
Od czasów starożytnych pług był najczęstszym narzędziem rolniczym wśród chłopów, ponieważ był dość lekkim narzędziem i był idealny do spulchniania gleby. Używając go, konia zaprzęgano do dyszli z przymocowaną do nich drewnianą deską. Dolny koniec grzbietu składał się z od dwóch do pięciu otwieraczy, na końcu których znajdowały się małe żelazne końcówki-natralniki. W niektórych odmianach pługa (trójzębny i pięciozębny) spulchniacze wyglądały jak długie patyki, niezależnie przymocowane do narzędzia.
Według historyków pług z wykorzystaniem siły pociągowej był używany już w II-III tysiącleciu p.n.e.
Po tym, jak co roku zaczęto uprawiać pola, chłopi potrzebowali narzędzia nie tylko do spulchniania gleby, ale także do staczania warstw ziemi. W tym celu ulepszono pług dwuzębny - uzupełniono go małą łopatą policyjną, podczas przesuwania zbocza, którego chłop mógł skierować warstwę ziemi w prawo lub w lewo. Dzięki temu koń mógł zostać obrócony i włożony w świeżo zrobioną bruzdę, unikając jednocześnie zerwania i opadania bruzd. Dzięki takiemu ulepszeniu pług dość długo wytrzymywał w rolnictwie - co więcej, mógł go ciągnąć nawet najsłabszy i najbardziej zużyty koń biednego chłopa.
