Gestykulacja to wyrażanie myśli, uczuć i emocji danej osoby za pomocą gestów. Uważa się, że nadmierna gestykulacja jest charakterystyczna dla osób emocjonalnych i wrażliwych. Natomiast mniej gestykulacji charakteryzuje bardziej powściągliwe osoby o wysokiej samokontroli.
Gestykulacja jako sposób przekazywania informacji
Gestykulacja jest jednym ze źródeł informacji niewerbalnych. Uważa się, że około 40% informacji jest komunikowanych za pomocą gestów. Na przykład turyści, którzy nie znają lokalnego języka, komunikują się z innymi za pomocą gestów, rozumiejąc się nawzajem.
Wyjaśniając znaczenia gestów rozmówcy, można wnioskować o jego stosunku do tematu rozmowy i nastroju. Aktywne gesty wskazują, że osoba jest poruszona lub poruszona. Na przykład, wyrażając radość z długo oczekiwanego spotkania, osoba z radością będzie machała rękami, używała otwartych uścisków dłoni i uścisków.
Wręcz przeciwnie, kiedy osoba jest zirytowana i agresywna, jej gesty będą surowe i wyraziste. Z kolei rozmówca, na którego wywierany jest taki emocjonalny nacisk, będzie stosował ochronne i zamknięte gesty: skrzyżowanie nóg, założenie rąk na piersi, zaciśnięcie dłoni w pięści. W ten sposób stopień emocjonalności przejawia się w gestach osoby.
Gesty i mowa osoby są zwykle zsynchronizowane. Istnieją jednak podświadome gesty, które trudno jest kontrolować. Kiedy dana osoba ma wewnętrzną niezgodę i sprzeczności z tematem rozmowy, jego gesty będą się różnić od tego, co mówi.
Gesty i mowa
Podświadomie ciało takiej osoby będzie wysyłać niewerbalne sygnały w postaci gestów takich jak pocieranie oczu, częste mruganie, unikanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą. Dlatego w przypadkach, gdy osoba kłamie i doświadcza z tego powodu wewnętrznych niedogodności, jego gesty będą nienaturalne i niepewne. Będzie wyglądał na wybrednego, często dotyka ręką nosa lub ucha, pociera szyję.
Uważa się, że takie gesty sygnalizujące oszustwo pochodzą z dzieciństwa. Dziecko, gdy przypadkowo zwierza się rodzicom z popełnionego przez siebie żartu lub oszukuje ich, zakrywa usta dłońmi. Z biegiem czasu takie oczywiste gesty, które wskazują na kłamstwo, wyblakły i zmieniły się w drobne gesty.
Osoby, których działania mają na celu pracę z publicznością, mają wyraziste, ale umiarkowane gesty. Z reguły umiejętnie posługują się niezbędnymi gestami, aby wywołać u publiczności określone emocje. Do takich osób należą: śpiewacy, prawnicy, politycy. Szlifując swoje oratorskie umiejętności, uczą się przede wszystkim przekonywać słuchaczy językiem ruchów i gestów ciała.
