Prezerwatywy zaczęto nazywać drugim produktem gumowym w Związku Radzieckim. Faktem jest, że etykieta tego produktu brzmi „Rozmiar nr 2, OTK”. Co oznaczało to oznaczenie?
Skąd wzięła się nazwa
Istnieje kilka opinii dotyczących pochodzenia nazwy. Jedna z nich mówi, że w ZSRR ponumerowano różne rodzaje gumy, różniące się między sobą gęstością. Tak więc „Wyrób gumowy nr 1” nazwano maską przeciwgazową, „Wyrób gumowy nr 2” - prezerwatywę, nr 3 - gumkę, a „Wyrób gumowy nr 4” - kalosze. Istnieje również wersja, w której w farmaceutykach ilość sztuk w opakowaniu oznaczono znakiem „Nr”. Na przykład, jeśli na talerzu jest 10 tabletek, to na blistrze będzie nr 10, a w tych dniach jedno opakowanie zawierało 2 prezerwatywy. Ale w rzeczywistości oznaczenie nr 2 oznaczało tylko rozmiar produktu.
Pierwsze prezerwatywy zostały wyprodukowane w 1936 roku w fabryce Bakovsky. Było to spowodowane dekretem Stalina zakazującym aborcji. W sumie były trzy rodzaje przedmiotów, różniące się wielkością: nr 1 - mały, nr 2 - średni i nr 3 - duży. Produkty nr 1 nie były poszukiwane z oczywistych powodów: nie każdy mężczyzna spokojnie przyznaje, że jego godność jest poniżej średniej, a kobiety w tamtych czasach uważano za haniebne, aby kupić ten produkt. Prezerwatywy numer trzy były za duże, więc prezerwatywa numer 2 stała się najpopularniejszym produktem, a pozostałe typy najprawdopodobniej po prostu przestały być importowane, a następnie wypuszczane. Nawiasem mówiąc, średni rozmiar był odpowiedni dla prawie wszystkich mężczyzn, ponieważ został zaprojektowany na długość 180 mm i szerokość 54 mm, co jest porównywalne z europejskim XXL - powyżej średniej.
Prezerwatywy były około 2-3 razy grubsze niż współczesne, ale wytrzymywały obciążenie do 200 kg na centymetr kwadratowy.
Formy emisji
Jakość towarów i opakowań nie zmieniła się od dziesięcioleci, podobnie jak technologia produkcji. Produkt sprzedawany wyłącznie w aptekach, wykonany z gęstej, twardej gumy, a dodatkowo posypany talkiem, aby zapobiec przywieraniu. Guma miała żółtawy kolor i raczej nieprzyjemnie pachniała. Prezerwatywy pakowano po 2 sztuki w kartonowe pudełko, które kosztowało 43 kopiejki, a po reformie z 1961 r. 4 kopiejki. W tym czasie ludzie nazywali je tak - „4 kopiejki”. W połowie lat 60. zaczęto produkować sprzęt ochronny w pojedynczych opakowaniach, a w latach 70. pojawiły się pierwsze domowe egzemplarze, podobne do współczesnej wersji: z akumulatorem nasienia, w opakowaniu ze smaru silikonowego i folii. Nowy GOST dla prezerwatyw został przyjęty w 1981 roku - teraz oznaczenie rozmiaru to litera A, B i C. A podczas pierestrojki zaczęto produkować wersje wielokolorowe: czerwoną, niebieską i zieloną.
W naszym kraju pod koniec lat 80. sprzedawano rocznie około 200 milionów sztuk wyrobów gumowych.
„Wyrób gumowy nr 2” cieszył się dużym zainteresowaniem, pomimo wszystkich niedogodności i wad, zwłaszcza w czasach niedoboru. Kupiliśmy prezerwatywy do wykorzystania w przyszłości, 10 lub więcej sztuk. Jeśli była możliwość zdobycia importowanych odpowiedników, to były one nawet prezentowane jako prezentacja na święta.
