Ciepłolubny cyklamen woli ukrywać się w cieniu wysokich drzew i krzewów w naturalnych warunkach na wolności i osiedlać się na zboczach gór. Dlatego ten piękny kwiat, który kwitnie, gdy inne rośliny już przygotowują się do spoczynku, można spotkać tylko w południowych regionach Rosji, na Kaukazie, w Europie Środkowej iw krajach śródziemnomorskich.
Ponieważ cyklamen jest rzadkim „gościem” w ogrodzie, wielu hodowców kwiatów jest przekonanych, że jest to kwiat wyłącznie w pomieszczeniach. Jednak cyklamen świetnie czuje się na osobistej działce, jeśli przydzielisz mu miejsce w półcieniu drzew owocowych lub zimozielonych krzewów, chroniąc go przed przeciągami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Dobry cyklamen w aranżacji zjeżdżalni alpejskiej. Wybór tego ułożenia kwiatu tłumaczy się jego położeniem na wolności, gdzie występuje zarówno w lesie, jak i wśród skał.
Obszar dystrybucji cyklamenów na wolności
Cyklamen to roślina ciepłolubna, preferująca umiarkowaną wilgotność i cień. Dlatego większość gatunków rośnie w zaroślach lasów lub krzewów, a także w szczelinach skalnych. Na terenie byłego Związku Radzieckiego cyklameny występują na Ukrainie, na Krymie, w południowo-zachodniej części Kaukazu, na południu Azerbejdżanu, na Terytorium Krasnodarskim. Z krajów Europy Środkowej siedliskiem cyklamenów może pochwalić się Francja, Niemcy, Polska, Bułgaria, gdzie rośliny występują głównie na południu i południowym wschodzie.
Do uprawy w ogrodzie w europejskiej części Rosji odpowiednie są gatunki z tych regionów lub „imigranci” z północnej Turcji, zwłaszcza że wschodnia część Morza Śródziemnego jest prawdziwym klondike cyklamenów: Turcja, Iran, Syria, Cypr, Grecja, Izrael. Na zachodzie Morza Śródziemnego, we Włoszech i Hiszpanii, rosną również cyklameny. Na wzgórzu w pobliżu włoskiego jeziora Castel Kaldorf można zaobserwować ich polubowne kwitnienie, co rzadko zdarza się w naturze. W końcu większość dzikich gatunków jest na skraju wyginięcia. Północna Tunezja i Algieria są bogate w cyklameny.
Odmiany dzikiego cyklamenu
Muszę powiedzieć, że w zależności od siedliska cyklameny mają różną wytrzymałość. Na przykład cyklamen bluszczolistny lub cyklamen neapolitański, powszechny w Europie Środkowej, może zimować w śnieżną rosyjską zimę o temperaturze -20 ° C. Wyróżnia się z ogólnej gamy ciepłolubnych gatunków cyklamenu europejskiego (fioletowy). Charakteryzuje się srebrzystym wzorem liści i kwitnie nie jesienią, jak większość cyklamenów, ale od czerwca.
Czasami wyjątkowo niesprawiedliwe jest traktowanie cyklamenów rosnących na terytoriach Abchazji, Azerbejdżanu, Adżarii, nazywając wszystkie gatunki jednym słowem „kaukaski”. W końcu wyróżniają się tu takie odmiany jak czerkieski, abchaski, kolchisowy (pontycki), wiosenny, pełen wdzięku, Kos. Ten ostatni jest dobrze znany w Iranie, Turcji, Syrii, Izraelu i Bułgarii. Woli rosnąć wśród roślin iglastych. Jej kwiaty są tym większe im dalej na wschód. Największe kwiaty cyklamenu kos są uważane na brzegach Morza Kaspijskiego w Azerbejdżanie.
Na południu Francji i górzystych regionach Hiszpanii rozpowszechniony jest niewielki rodzaj cyklamenu - Baleary, należący do wiosennego kwitnienia. Najbardziej ciepłolubny jest cyklamen afrykański, którego charakterystycznymi cechami są jasnozielone, duże liście, które pojawiają się na powierzchni po kwiatach. Siedlisko wielu gatunków cyklamenów można odgadnąć po nazwie: cyklamen afrykański, cypryjski, grecki, perski. Perski, podobnie jak Afrykanin, absolutnie nie toleruje nawet niewielkich mrozów.
