Jakie Jest Najtrudniejsze Drzewo W Rosji

Spisu treści:

Jakie Jest Najtrudniejsze Drzewo W Rosji
Jakie Jest Najtrudniejsze Drzewo W Rosji

Wideo: Jakie Jest Najtrudniejsze Drzewo W Rosji

Wideo: Jakie Jest Najtrudniejsze Drzewo W Rosji
Wideo: Rosyjski mistrz zwożenia drzewa | Siberia wood make russians driver angry 2024, Marsz
Anonim

Najtwardszym gatunkiem drzew rosnącym na terenie Rosji jest brzoza Schmidt lub Betula schmidtii, przedstawiciel rodzaju Brzoza należący do rodziny Birch. Ten gatunek rośliny jest również uznawany za jeden z najrzadszych rosnących w kraju.

Jakie jest najtrudniejsze drzewo w Rosji
Jakie jest najtrudniejsze drzewo w Rosji

Gdzie rośnie brzoza Schmidta

Roślina, która otrzymała swoją nazwę na cześć słynnego botanika Fiodora Schmidta, który jako pierwszy znalazł ten gatunek i opisał go, rośnie na Dalekim Wschodzie Rosji. I tylko w południowej części Terytorium Nadmorskiego.

Nazwisko Fiodora Bogdanovicha Schmidta dzięki jego działalności naukowej zostało uchwycone nie tylko w nazwie rośliny, ale także w imię jednego z półwyspów sachalińskich, góry pod Norylskiem i wulkanu Kamczatka.

Rzadziej, ale wciąż brzozy Schmidta występują w Chinach (północno-wschodnie prowincje Jilin i Liaoning), w Japonii (na wyspie Honsiu), a także na północnych ziemiach Półwyspu Koreańskiego.

Jedną z cech życia brzozy Schmidta jest niezwykle powolny wzrost we wczesnych latach życia. Ten rodzaj roślin może osiągnąć maksymalny wiek 300-350 lat.

Rzemieślnicy, którzy wiedzieli o niesamowitych właściwościach brzozy Schmidta, nazywali ją „brzozą żelazną”. Przydomek ten uzyskano zarówno dlatego, że drewno rośliny jest bardzo twarde (nie można go przebić kulą standardowego kalibru), jak i dlatego, że brzoza bardzo dobrze znosi ogień.

Brzoza Schmidta nigdy nie była wykorzystywana do budowy tratw ani statków, ponieważ ze względu na dużą wagę i twardość bardzo szybko tonie w wodzie.

Inne cechy brzozy Schmidta

Wysokość dorosłej rośliny tego gatunku wynosi zwykle 25-27 metrów, a maksymalna opisana wysokość brzozy sięgała 35 metrów. Średnica pnia wynosi od 70 do 80 centymetrów.

Kora brzozy Schmidta jest zwykle pokryta bardzo głębokimi pęknięciami i charakteryzuje się silnym łuszczeniem się i łuszczeniem wierzchniej warstwy drzewa. Jego kolor jest zwykle kremowy, beżowy, ale u młodych osobników może być ciemnobrązowy, a najmłodsze gałązki rośliny są często pomalowane na odcienie wiśni lub fioletowo-brązowe.

U dorosłych brzóz tego gatunku często występują również gruczoły żywiczne na powierzchni.

Liście brzozy Schmidta mają kształt jajowaty, owalny, eliptyczny lub eliptyczny. Mają zwykle 4-9 centymetrów długości i 2,5-5 centymetrów szerokości. Na liściach, które niektórzy botanicy porównują wyglądem z liśćmi olchy szarej, można również zauważyć 7-10 par ostro zaznaczonych poniżej żył. Od góry są łyse, a od dołu z wyraźnym pokwitaniem, ogonkami krótkimi, najczęściej nieregularnie lub podwójnie ząbkowanymi.

Długość kolczyków wynosi 2,5-3 centymetry, a wielkość 200-300 bezskrzydłych owoców dojrzewających pod koniec lata lub wczesną jesienią około 2 milimetrów.

Zalecana: