Fundacja Opinia Publiczna przeprowadziła niedawno ankietę wśród przechodniów na ulicach Moskwy na temat: "Kogo znasz bohaterów Rosji?" Okazało się, że 40% badanych ma trudności z wymienieniem chociaż jednego nazwiska, a 20% uważa, że w prawdziwym życiu nie ma prawdziwych bohaterów.
Instrukcje
Krok 1
Pewna forma ludzkiego zachowania nazywana jest heroizmem, który z moralnego punktu widzenia można nazwać bohaterskim czynem. Bohaterem może być zarówno pojedyncza osoba, jak i grupa ludzi, pewna klasa lub cały naród. Przedstawiciele tej kategorii ludzkości podejmują się szczególnie trudnych i ważnych zadań oraz rozwiązywania problemów na dużą skalę. Są znacznie bardziej odpowiedzialni w wykonywaniu swoich obowiązków niż inne osoby w podobnej sytuacji.
Krok 2
W historii myśli etycznej wielokrotnie podnoszona była kwestia problemu bohaterów. Wielu teoretyków przeszłości (Hegel, G. Vico itp.) kojarzy heroizm tylko z heroicznym okresem starożytnej Grecji. Okres ten jest w pełni opisany w tekstach starożytnej mitologii. Mityczny bohater zawsze obdarzony jest nadprzyrodzoną siłą i cieszy się boską ochroną, dzięki czemu dokonuje wyczynów na rzecz ludzkości. Epiccy bohaterowie wierzą w los i opatrzność, ale jednocześnie odpowiadają za swoje czyny.
Krok 3
Hegel i Vicu przekonywali, że we współczesnym świecie nie ma już heroizmu, a na jego miejsce pojawiły się jasno ukształtowane koncepcje moralności i moralności, które implikują równowagę między obowiązkami a prawami człowieka. Praktycznie każde społeczeństwo burżuazyjne wyklucza ze swojego życia przejawy heroizmu, zastępuje je zimnym praktycznym wyrachowaniem, ostrożnością, dogmatyzmem i surowymi prawami. Jednocześnie w renesansie do stworzenia takiego społeczeństwa potrzebni byli bezpośrednio sami bohaterowie: rewolucjoniści o wszechstronnie rozwiniętym myśleniu. Tym razem szczególnie potrzebowali błyskotliwych naukowców, silnych liderów i po prostu niezwykłych osobowości.
Krok 4
Burżuazyjni romantycy (T. Carlyle, F. Schlegel itp.) podchwycili i próbowali dalej rozwijać ideę bohaterów, ale ich interpretacja zmienia tę ideę i przedstawia ją jako coś wyłącznie indywidualnego. W ich rozumieniu bohater jest konkretną osobą, a nie grupą ludzi, która wyróżnia się spośród reszty społeczeństwa i zaprzecza istniejącym pojęciom moralności. Nieco inaczej interpretowali pojęcie „bohatera” rosyjscy populiści, których zdaniem heroizm narodowy i grupowy jest niemożliwy bez demonstracyjnego przykładu wybitnej osobowości.
Krok 5
Egzystencjaliści interpretują pojęcie „bohaterstwa” w przeciwieństwie do burżuazji. Nie rozróżniają bohatera jako jednostki od bohaterstwa grupy ludzi lub całego narodu. W teorii marksistowsko-leninowskiej heroizm to poświęcenie własnego komfortu dla dobra wspólnego.
